Verkort verslag voettocht 1999

 



Santiago de Compostela, Camelot en Hans Vermaat.
Aan alle bekenden, vrienden en familieleden, die een bijdrage hebben toegezegd voor Camelot. En aan hen, die dit wel van plan waren maar nog niet gedaan hebben.

Hans Vermaat, Groningen, augustus 1999.

"Pelgrimage" van Le Puy-en-Velais naar Santiago de Compostela. (10 mei t/m 23 juli 1999)

De reisduur en de kilometers.
Ik vertrok op maandag 10 mei 1999 met de trein van 11.18 uur vanuit Groningen naar Le Puy-en-Velais (gelegen ten zuid-westen van Lyon).
Op dinsdag 11 mei begon ik aan mijn voettocht en op zondagnamiddag 18 juli kwam ik aan bij de kathedraal van Santiago. Na een verblijf van een drietal dagen daar keerde ik op donderdagmorgen 22 juli om 9 uur terug naar Groningen om daar op vrijdag 23 juli om 16.15 uur bij het Hoofdstation aan te komen.
Het aantal afgelegde kilometers bedroeg (volgens de reisgidsen en aanvullende informatie) 1507. Hiervan heb ik er noodgedwongen 57 per bus of auto afgelegd. Het resterende aantal van 1450 kilometer dient nog verhoogd te worden met de extra kilometers, die afgelegd zijn wegens verdwalen (twee keer noemenswaard in Frankrijk), het bezichtigen van bezienswaardigheden en het doen van de dagelijkse inkopen.
Van de 75 dagen, die ik onderweg was, liep ik 66 dagen. Na aftrek van 3 reisdagen en 3 dagen in Santiago, resteren 3 rustdagen (alle drie in Frankrijk). Het rond het middaguur aankomen en tijd genoeg hebben om bezienswaardigheden ter plekke te bekijken beviel mij beter dan grote afstanden lopen en dan vervolgens rustdagen in te moeten lassen.
Het gemiddeld aantal gelopen (gids)kilometers per dag bedroeg 22,08. De kortste etappe bedroeg 12 kilometer, de langste 43,5. Mijn snelheid bedroeg in de eerste dagen niet meer dan 2 kilometer per uur (inclusief rusten), daarna gedurende vele weken 3 kilometer, terwijl de laatste weken dit tempo was opgevoerd tot 4 kilometer per uur. Het aantal kilo’s op mijn rug varieerde tussen de 15 en 12. Mijn eigen gewicht nam aanzienlijk af. Het aantal regendagen bedroeg circa 5, waarvan slechts 1 in Spanje (en dat nog niet langer dan 1 uur). Ik denk dat ik hiermee extreem veel (wandel)geluk heb gehad.


De inhoud van de rugzak.
Een slaapzak, een slaapmat, thermisch ondergoed. Drie t-shirts, drie onderbroeken, een lange en een korte broek, toiletspullen, een klein handdoekje, drie paar sokken, waarvan 1 paar verloren en 1 paar weg gegeven ,een vliesjack en een regenponcho. Tandenborstel en enige hoofdpijnpoeders, muggenolie en zonnebrandcrème. Een lichtgewicht tent (teruggestuurd na 300 kilometer) , een brander en een pannetje. Een piepklein zaklantaarntje, een leesboekje, briefpapier, een zonnebril, en een petje. Slippers (van een tientje). Een verrekijker (ook teruggestuurd).Een reisgids en onderweg folders en ansichtkaarten. Een fototoestel en enkele fotorolletjes. Verder een waterzak en eten voor de dag (of in het weekend voor meerdere dagen).
En uiteraard sigaretten (meestal niet in voorraad). Mijn paspoort, een bankpas en een creditcard, voor het geval.


De kosten.
De kosten van deze reis bedroegen circa ƒ4.530,=. De specificatie hiervan luidt als volgt:
Reiskosten trein Groningen – Le Puy 175,=
Idem Santiago – Groningen 420,=
Overnachtingen Frankrijk 460,=
Idem Spanje 325,= (inclusief 4 nachten hotel)
Telefoonkosten naar Nederland 270,=
Afdrukken 300 foto’s, fotoboeken 300,=
Fotorolletjes 160,=
Porti 70,=
Kleding 50,=
Kaarten, entree musea etc 150,=
Sigaretten 500,=
Eten, drinken etc 1.650,= (22,= per dag)


De financiële dekking was als volgt:
Verhuur eigen woning (4 maanden) 3.200,=
75/90 van normale leefbudget 1.500,=
Totaal dekking 4.700,=


Indrukken.
Het aantal keren dat ik "bonjour", "Buenas dias", "bon camino" zei is niet te tellen; het aantal interessante ontmoetingen met medepelgrims is aanzienlijk.
Als thema’s voor een reisverslag zouden kunnen dienen: "Zin en onzin op de Chemin de Saint Jacques/ Camino" of "Ontmoetingen en liefdes op de Camino".
De reis is voor mij onvergetelijk. Buitengewoon en aan te raden aan een ieder die wil genieten van natuur, cultuur, interessante medemensen en ontvankelijk is voor geschiedenis, spiritualiteit en/ of religie.
Het lopen is ook voor de niet-sportieveling te doen, zij het dat je de eerste weken dan best s’ avonds regelmatig versleten bent. Voor overnachtingen zijn in Frankrijk de gites d’etappe ideaal; in Spanje tref je de refugio’s ofwel de pelgrimsherbergen aan.
In Frankrijk was het heel rustig; er waren dagen dat je amper andere wandelaars tegen kwam; in de gites d’etappe kon je meestal terecht zonder reservering. Een enkele keer was je er alleen of met z’n tweeën. In Spanje was het drukker en de laatste 150 kilometer zelfs aanzienlijk drukker. In de refugio’s sliepen al gauw 40 mensen; in de grote etappeplaatsen werd gebruik gemaakt van legertenten. Door echter een beperkt aantal kilometer verderop te overnachten kon je dit wel vermijden.
De landschappen zijn zeer afwisselend; nergens ontaardt het wandelen in bergklimmen, hoewel er in Frankrijk wel enkele trajecten zijn waar je klimt en daalt. In Spanje is de camino overwegend plat. Het traject tussen Burgos en Astorga voert 350 kilometer over de meseta en boeit door zijn uitgestrektheid. Het specifieke van deze tocht is toch wel dat je onderweg mensen aantreft die allemaal iets met Saint Jacques c.q. Santiago hebben. De vraag "waarom loop je deze weg?" klinkt dan ook regelmatig met als gevolg dat er andere onderwerpen aan de orde komen dan het weer, de route, het aantal kilometers en/ of de blaren. Ook heel bijzonder is dat je soms in kloosters of in pastorieën overnacht; je bezoekt regelmatig een kerk en een katholieke kerkviering en je ontvangt regelmatig de pelgrimszegen. Ondanks de grote drukte maak je kennis met de betekenis van het rooms katholieke geloof in Zuid Frankrijk en Spanje.
De pelgrims zijn afkomstig uit een groot aantal landen, waaronder een Brazilië een bijzondere plaats inneemt. De leeftijd loopt uiteen van 15 tot 80 jaar.


Ontmoetingen.
In Frankrijk lopen veel mensen "le chemin" in gedeeltes. Tien dagen, twee weken en een jaar later (of in een ander seizoen) weer een gedeelte. Het gevolg is dat zich in het franse gedeelte groepjes pelgrims vormen, die na een aantal dagen weer uiteenvallen. In die betrekkelijk korte tijd wordt de omgang met elkaar (voornamelijk na aankomst in de gite d’etappe) zeer vriendelijk en vertrouwd. In Spanje gaan de meeste pelgrims, die ik ontmoet heb, door tot aan Santiago. Ik heb in Spanje voornamelijk in Frans gezelschap verkeerd. Dat wil niet zeggen dat ik geen contact had met Spanjaarden en anderen, doch mijn Frans groepje, dat zich gevormd had in Saint Jean Pied le Port bleef lang bij elkaar. De laatste weken liep ik met Fatima, een Parisienne, als vertrouwd wandelmaatje. Met haar bereikte ik Santiago, met haar genoot ik van de feestelijkheden aldaar en met haar keerde ik terug voor een weekje Groningen.
Het aantal Nederlanders, dat ik ontmoet heb, is beperkt. Ik heb één Nederlander, die vanuit Zeist was komen lopen, ontmoet tussen Le Puy en Conques, één Nederlander tussen Cahors en Pamplona –lange tijd mijn loopvriend -, een echtpaar, lopend vanuit Den Haag, twee éénlingen (eind vijftig), lopend vanuit Raamsdonksveer en Le Puy en in de laatste week twee jonge knullen (eind twintig), die samen vanuit de Randstad lopend op weg naar Santiago waren. Een fietsend echtpaar vanuit de provincie Groningen. Een aantal Belgen completeerden mijn mogelijkheden om Nederlands te spreken.
Het lopen is uiteindelijk een zeer ongecompliceerde bezigheid. Je rugzak staat na verloop van tijd s’avonds volledig ingepakt, zodat je s’morgens rond zes uur alleen je slaapzak er in hoeft te stoppen. Een stuk stokbrood, een banaan en wat water is voldoende voor het ontbijt. Later drink je zo mogelijk in een plaatselijk café een kop "café con leche". Je weet waar je die dag heen moet, dus is het kwestie van de voeten bewegen. Het wereldnieuws dringt niet tot je door, de telefoon gaat niet, je hoeft je niet te bekommeren over rekeningen, arbeidsbureau, bedrijfsvereniging enzovoort.
s’Middags na aankomst een bed zoeken, je douchen, iets te eten versieren, wat schrijven in je dagboek, een brief op de post, een beetje slapen en s’avonds kerken bekijken, eten, praten en op tijd naar bed.
De terugkomst in Nederland is minder gemakkelijk. De vraag inzake mijn toekomstige arbeid dringt zich – in mijn situatie – weer op; hoe vul je je dagen? Hoe ziet de toekomst eruit? Ga ik elke dag weer de krant lezen, het journaal bekijken? Solliciteren? Ik heb de eerste afwijzing al weer binnen! Toch maar naar Frankrijk verhuizen en een eigen gîte d’etappe langs de GR 65 beginnen?
Een tocht met een lange aanlooptijd (zeker 7 jaar geleden begon deze tocht mij te intrigeren) is nu afgelegd. Deze tocht heeft mij dingen gebracht, die ik niet had verwacht, en anderzijds ook weer niet helemaal bewerkstelligd wat ik had gehoopt. "J’accepte" (ik neem het aan; ik aanvaard het) is een uitdrukking, die bij deze tocht past.
Ik heb mensen ontmoet, die de Camino in Spanje meermalen gelopen hebben; ik heb in de livres d’or, die je in de gìtes d’etappe en in de refugios aantreft, verschillende verhalen gelezen van mensen, die dezelfde tocht ook vaker gelopen hebben. Ik kan niet voorspellen of ik deze tocht nog eens zal herhalen. In een ander seizoen? Als ik opgehouden ben met roken?
Ieder zijn Camino. Er zijn hardlopers, toeristen, feestvierders, gepensioneerden, jongelui, excentriekelingen, echtparen. Leven en laten leven; de sfeer op "le chemin" en "el camino" is uitstekend. Een uitzondering daargelaten is iedereen even vriendelijk en in elkaar geïnteresseerd. De plaatselijke bevolking wenst je doorlopend een goede reis (alsof je de enige bent) en staat gereed om je de juiste weg te wijzen.


Reisverslag?
Het maken van een reisverslag is een punt apart. Wat is mijn thema? Voor wie schrijf ik dit verslag? Hoe ga je om met de privacy van je tochtgenoten? Wat is zo persoonlijk voor je zelf – en daarmee zo belangrijk – dat je dat niet met anderen kunt en wilt delen?
Mijn reis heeft in de eerste weken sterk in het teken gestaan van mijn ziekte en ontslag, nu drie jaar geleden. Daarna kwamen mijn huwelijk aan de orde, het vaderschap, de relatie met mijn kinderen, de betekenis van seksualiteit in mijn leven, mijn therapie, mijn vriendschap met een man en in de laatste weken mijn intensieve ontmoeting met een vrouw, in dit geval Fatima. Daarnaast doorlopend de zin van het leven; in hoeverre spelen materiele en spirituele zaken een rol. Wie ben ik? Hoe verhoud ik mij tot andere mensen? Dit alles enerzijds heel indringend, anderzijds met heel veel ongein en plezier. Voor de cultuur raak je aan het eind van de rit toch enigszins afgestompt. Je hoeft niet meer elke kerk en elk museum te zien. Je geniet meer van de sfeer van een stadje of dorp. Je geniet van het kopje koffie dat je van een restauranteigenaar gratis aangeboden krijgt; je geniet van de oude man die midden op snelweg stopt om mij een kalebas te geven. Je geniet van je oude reisgenoot van 76 ½, die onderweg op mijn verzoek Jacques Brel vertolkt. Je baalt van snurkers naast je of onder je. Je baalt van mensen die zonodig s’morgens om half vier willen vertrekken en je met de zaklantaarn in je gezicht schijnen om vervolgens te zeggen "oh, sorry, jou zocht ik niet".
Je geniet van het (incidenteel) wandelen onder een heldere sterrenhemel, je geniet van het (incidenteel) buiten slapen; je geniet van de jeugd, die zo heerlijk met je in gesprek raakt, alsof je geen 54 jaar oud bent. Je geniet van de uitnodiging om aan te schuiven aan tafel en mee te eten.
Je geniet van de indringende gesprekken; je geniet van de "feedback’ die je krijgt op je eigen levenswandel.
Je geniet van de aankomst van pelgrims in Santiago, die je om de nek vallen, terwijl je je afvraagt "waar ben ik die nou weer tegengekomen?". Je geniet van de ontmoeting in de kathedraal van Santiago, één uur voor het vertrek met de trein naar Frankrijk, met je Nederlandse loopmaatje vanuit Frankrijk. Hij geeft me zijn ring, die ik eerder tevergeefs aan hem had gevraagd. De ring is een symbool voor de thema’s die we met elkaar bespraken. Sentimenteel?


Sponsoractie Camelot.
Camelot? O ja, Camelot. De sponsoractie heeft met 80 reacties bruto ruim ƒ7.000,= opgebracht. De kosten bedragen circa ƒ500,=; ik hoop dat er nog een aantal mensen zijn die bij nader inzien ook nog een bijdrage willen schenken.
Zij, die toegezegd hebben te betalen na de ontvangst van de compostelle treffen deze hierbij aan. Verspreid in de tekst vind je gedeeltes uit mijn stempelkaart.
De bijdrage dient gestort te worden op rekeningnummer xxxxxx ten name van Camelot te Eelde. Mijn dank en die van de Camelot medewerkers is groot.
Mocht er een echt reisverslag komen, dan laat ik jullie dit weten. Mocht iemand van jullie meer willen horen en foto’s willen zien, aarzel dan niet om mij te bellen, te schrijven of mij te bezoeken.

Met hartelijke groeten,
Hans Vermaat


 

Terug naar keuzemenu