Fragment 5

Gazellefiets.

Ter afsluiting: kennissen van kennissen van kennissen. U kent dat wel. Je ontmoet iemand en die blijkt weer iemand te kennen die jij ook kent. We zeggen dan tegen elkaar dat de wereld klein is. Volgens mij is de wereld niet zo klein, maar het kringetje waarin we ons bewegen. T’is maar hoe je er mee omgaat.

Natuurlijk had ik ook zo’n ontmoeting. Ik was in 2000 met de fiets in Carrion de los Condes, waar ik bij de nonnen overnachtte. Op de binnenplaats stond een Gazellefiets. Dan weet je met bijna 100 % zekerheid dat er een Nederlander onderweg is naar Santiago. Fietsers naar Santiago komen graag in contact met andere fietsers. Voor de lopers zijn ze immers vaak tweederangs pelgrims en dan voel je je al snel buitengesloten. Dus in deze situatie schortte ik mijn vertrek op in afwachting van de bij de fiets horende fietser (of eigenlijk moet ik zeggen fietster aangezien de Gazelle een damesrijwiel was). Redelijk snel kwam er mooie jonge vrouw die ook verheugd mij in haar blikveld zag komen. Een praatje op de binnenplaats werd gevolgd door een kopje koffie in de dichtstbijzijnde kroeg. Zij vertelde me dat ze vorig jaar (dus in 1999) de camino gedeeltelijk gelopen had en nu het traject naar het eindpunt per fiets wilde voltooien. Ik vertelde vol enthousiasme over mijn wandeling in datzelfde jaar en over mijn ontmoeting met Vent (die komt later uitgebreid aan bod). Al verder koutend werd ons beiden duidelijk dat zij een avond een intense ontmoeting met Vent had gehad. Een ontmoeting die zij nooit meer zou vergeten. Nu wil het geval dat ik Vent ook nooit meer zal vergeten. Dus uiteindelijk haar adres genoteerd en bij terugkomst aan Vent overhandigd. Hij dol en dolblij; zijn vriendin echter was duidelijk not amused. En dus werd het verder niets.....tussen die twee.

 

 

Wie wat noteert weet wat. Wilt u nog meer toevallige ontmoetingen? Kan hoor, maar het komt allemaal op hetzelfde neer. Iedereen op weg naar Santiago en je komt elkaar tegen...
..

 

 

 

Fragment 6

Juist voor het vertrek naar Santiago.

Het is wat merkwaardig om vast te stellen dat in mijn zeer uitgebreide dagboek dat ik vanaf november 1998 bij hield niet precies het ontstaan van het plan om naar Santiago te gaan lopen. Op 9 januari 1999 noteerde ik: COC gebeld of ik welkom was bij de nieuwjaarsreceptie; geen probleem. Gegeten en rond zes uur naar de Kraneweg. Uiteraard JW gezien en toen ze gingen zingen in gesprek geraakt met een zekere Paul, die net ontslag genomen had. Gepraat over van Ede, mijn eigen plannen en mijn vakantiewandelplannen naar Santiago. Op zondag 10 januari 1999 schreef ik: Ik geloof eigenlijk ook niet zo in mijn eigen plan om een cursus op te zetten en dan in mei/ juni naar Santiago te lopen. Waarom niet? Het begint met geloof in dat soort dingen. Op 14 januari: Ik denk momenteel niet zo over de toekomst na: het zou echt te gek zijn om naar Santiago te lopen in de maanden mei, juni en juli. Dan kan ik eind juli nog met het gezin op vakantie en daarna verder met mijn werk. .....Ik ben van plan om een 10-weekse cursus Spaans te gaan volgen bij de Volksuniversiteit (2 keer per week, zodat in totaal 20 keer lesgegeven wordt). Dit ter voorbereiding op mijn reis naar Santiago. Zondag 24 januari: Om half drie de deur uitgegaan: te voet naar Garnwerd. Daar kwam ik om half zes aan, koffie gedronken en erwtensoep met roggebrood en katenspek. Egbert-Jan van de schaaktraining zat er ook; hij herkende mij, ik hem natuurlijk weer niet. Om tien over zes weer weg, nu langs de andere kant van het Reitdiep. Om iets voor half tien kwam ik hartstikke versleten mijn huisje in strompelen. Dat ben ik niet meer gewend: wil ik naar Santiago dan zal er toch getraind moeten worden.

Ik word trouwens weer te dik; dat betekent vanaf morgen weer rigoureus lijnen: geen koekjes, geen chips en minder alcohol. Denk er om; wil je nog eens een mooie man dan zal je er iets aan moeten doen.

 

Nu het lied dat ik lopend gecomponeerd heb voor de schuifdeurenavond van Zangzaad.

Page 46 dagboek

 

Ik ben versleten.

 

Maandag 22 februari: Weer een week voorbijgevlogen. Twee keer Spaans, 1 x Zangzaad en dinsdagavond met T. naar een lezing over Santiago de Compostela. Dit uitstapje was geen succes. T. was ter plekke afgepeigerd.

Vrijdag 26 februari: Dinsdagmiddag onze jaargroep bij Van Ede; was erg leuk. Verteld over mijn voornemen om naar Santiago te lopen.

Gisteravond ook uitgerekend dat ik eind april al naar Le Puy zal moeten gaan om rustig naar Santiago te kunnen lopen. Dat is al over twee maanden. Whow!

Het vervelende is dat ik eigenlijk mijn huisje eind februari al zal moeten opzeggen, zodat ik er eind april van af ben (twee maanden opzegtermijn). Dan heb ik eerst per 1 september weer nieuwe woonruimte nodig.

Donderdag 4 maart: Zondagmiddag met 15 kilo bagage (mag vier minder) naar Garnwerd gelopen en terug. Twintig kilometer. Gaat wel langzaam. Om half elf precies vertrokken; om half twaalf eerste rust op de begraafplaats van Wierum (mooie plek om te zitten); tot tien voor half twaalf. Toen om 5 over 1 in Garnwerd. Om half twee weer gaan lopen. Niet echt onderweg gerust (wel gepoept in de WC bij het kerkje van Oostum) en nog even op een steen gezeten om een sigaret te roken. Rond 10 voor 4 weer bij mijn fiets. Dus al met al 4 en een ½ uur gelopen over twintig kilometer (met zware bepakking).

Advertentie voor de onderhuur van mijn huisje gemaakt en opgehangen bij AH. Besproken met de huismeester. Ben benieuwd of dat lukt.

Woensdag 17 maart: de interval wordt steeds groter. Bijpraten?

Ik zit al een beetje met mijn gedachten in Santiago de Compostela.

 

Zaterdagavond was het schuifdeurenavond bij Zangzaad. Ik trad twee keer op; met mijn coming-out lied en met mijn conference over Santiago.

Ik was dodelijk nerveus, vooral voor mijn lied “ mannen van mijn dromen “.

 

De conference over Santiago was wat aan de lange kant, maar toch ook niet onaardig.

 

Ik heb me inmiddels ook ziek gemeld bij Cadans.

 

 

Vrijdag 19 maart: Gisteravond heb ik mijn huisje verhuurd. Prima; aan een docent van de RuG, voor de maanden mei tot en met augustus. Voor 800 gulden per maand.

 

Dinsdag 23 maart: Gisteravond contact opgenomen met Gea Sch. over een sponsoractie voor Camelot, verbonden aan mijn tocht naar Santiago.

Maandag 5 april, tweede paasdag. De tijd gaat snel: nog vijf weken en dan vertrek ik naar Le Puy om mijn wandeltocht te starten.

Met mijn werkorientatie is het rustig. Voor mij ligt de prioriteit toch in de wandeling naar Santiago, gezond worden en seksueel ontdekken wat er te koop is en wat bij me past.

 

Dinsdag 20 april. Het dagboek wordt zo langzamerhand meer een maandverslag. Het is weer twee weken geleden dat ik er in schreef.

Over drie weken ben ik op stap. Ik moet het echter nog wel met de bedrijfsvereniging regelen; daar maak ik me wel zorgen over. Vandaag heb ik gebeld om een afspraak met een arts daar te hebben.

Zondagavond met de trein en rugzak naar Winsum geweest. S' Nachts was het stervenskoud. De andere dag via Garnwerd naar Groningen gelopen. Thuis aangekomen was ik bekaf van een zware rugzak. Toen ik die ging wegen bleek dat de rugzak met inhoud 17 kilo woog. En ik wil niet meer dan 11, hooguit twaalf kilo, meenemen!!

Ik ben nog druk doende met adressen te verzamelen voor mijn sponsoractie. Ik zit nu over de 500.

 

En.......dan stopt het dagboek......

 

 

  

 

Fragment 7

EEN BARRE TOCHT.

In oktober  2004 liep ik overigens van Assisi naar Rome. Bij de voorbereiding van deze wandeltocht maakte ik gebruik van een boekje van Kees Rodenburg. Naast dit boekje was er van zijn hand ook nog een erratum- en aanvullingenboekje verschenen alsmede een  overzichtje van stafkaarten met hoogtelijnen.

 

Een ervaren wandelaar weet dat het knap lastig is om je weg te vinden als je drie boekjes tegelijkertijd moet raadplegen  (let wel: deze route is niet voorzien van markeringen!). Daar komt ook nog bij dat de auteurs van dit soort routebeschrijvingen om de één of andere reden het nodig vinden opmerkingen te maken in de trant van: links ziet u het lieflijke, glooiende landschap met golvend graan of als U zich omdraait hebt U een prachtig uitzicht op het landschap waar U zojuist doorheen heeft gewandeld. Uiterst onderhoudend zijn dit soort teksten, maar je moet ze wel allemaal meesjouwen in je rugzak!

 

Dus wat deed deze slimmerik, Ik dus? Ik maakte een samenvatting van 10 A viertjes. Samenvatting van Routebeschrijving Assisi – Rome.

Gebaseerd op de gids  “Een franciscaanse voetreis naar Rome” van Kees Roodenburg,  ISBN

90.6455.331.9, Schoorl 2000), het daarbijbehorende supplement d.d. januari 2003 en de BIJLAGE voor lopers die in geaccidenteerd terrein graag ook hoogtelijnen op de kaart willen lezen. Symbolen voor:

­ = stijgend

¯ = dalend

® = rechts

¬ = links

ri  = richting. 

 

In principe is het mogelijk met de bijlage (waarin de nummers dienen te zijn aangegeven) en deze samenvatting de route te lopen. Het gebruik van een kompas is ten zeerste aan te raden.

 

U zult zich ongetwijfeld afvragen waar deze uiteenzetting toe gaat leiden. Dat is voor mij volkomen duidelijk. Voor U ook als ik een paar voorbeelden van deze samenvatting hieronder vermeld.

 

Op 4-sprong ®, passeren BAR  na 200 m Via del castello verlaten, schuin ¬ weg Via S.

 

Na restaurant,  BAR over asfaltweg over een brug. Na 900 m opmerkelijke grenssteen. Verderop wit

 

¬. Bij volgende leeggehaalde kapel (asfalt; kerk aan rechterhand) weer scherp ¬, Na passeren afdakje op splitsing ¬ aanhouden. Verkeersweg, schuin naar ® oversteken. Even later picknickplaats (Albergo Ferretti BAR ).

 

Derhalve ook dat was een BARRE tocht, hoewel er meer waterbakken (voor het vee) als oriëntatiepunt waren dan dat er sprake was van een BAR.

 

Het wordt weer hoog tijd mijn inleiding voort te zetten. Denk nu niet dat dit een systematisch boek wordt. Het is en blijft ongeordend. Ordenen mag uzelf, maar het hoeft absoluut niet.

Eigenlijk is er geen beginnen aan.

 

Terug naar de mogelijke titels. Een barre tocht was eigenlijk een fotoproject. Elke bar die onderweg bezocht zou ik fotograferen. Eén foto van de voorgevel, eentje van het interieur en eentje van degene die mij bediende. Dit vergt enorm veel wilskracht en systematiek. Je moet namelijk bij elke keer dat je smacht naar een kop koffie of een glas bier je hoofd koel houden, drie foto’s maken (en voor het fatsoen ook nog toestemming vragen) en noteren wie, waar en hoe je een en ander hebt vastgelegd.

 

Dus dit project is nooit van de grond gekomen. Iemand die minder chaotisch is dan ik mag het idee rustig ten uitvoer brengen. In het voorwoord graag een woord van dank....

 

Ik kreeg tijdens mijn wandeling op de Ruta de la Plata overigens een briljant idee. Deze tocht kenmerkt zich door grote eenzaamheid, uitgestrektheid van het landschap en onooglijke dorpjes. Maar meestal wel met één of meer bars. Bij de eerste bar heb je wel eens het idee: “ziet er nou niet bepaald aantrekkelijk uit” “ik loop wel door naar een volgende” om aan het eind van het dorp te moeten vaststellen dat uitgerekend dit dorp maar één bar heeft. Om de klantgerichtheid te verhogen bedacht ik dat bij de ingang van het dorp vermeld zou kunnen worden hoeveel bars het dorp telt en bij elke bar de aanduiding van de rangvolgorde. Ter verduidelijking: 1/5, 2/5 etc. De eerste van de vijf, de tweede van de vijf.  Nu is “ingang” van het dorp een relatief begrip. Dus de tekst “entrada” en “salida” kunnen geen kwaad. In de even jaren begint het tellen en nummeren van de bars aan de ene kant van het dorp en in de oneven jaren aan de andere kant; dit met het oog op het voorkomen van concurrentievervalsing.

Lees verder als je zin hebt
of
ga terug naar de vorige pagina

 

Fragment 4

DRIE NONNEN

Burgos, 21mei 2007. Volle bak in de refugio. Capaciteit 100. De regen valt s’avonds met bakken naar beneden. Er is een Vlaamse hospitalera. Ze roept me de volgende ochtend en vraagt me een foto te maken van haar en een drietal fietsers. Digitale camera. Op het moment dat ik op het schermpje kijk beginnen boven in mijn hoofd beelden “van vroeger” op te komen. Die drie fietsers, vrouwen, met een veiligheidshesje aan, met een vrolijke maar ook wel beetje vrome lach.....

“Ik heb een aantal jaren geleden een drietal nonnetjes uit Brugge ontmoet, op de fiets naar Santiago”; “Dat zijn wij; we zijn nu op herhaling”. Inderdaad: 19 mei 2000, Estella. Citaat uit mijn dagboekje: “drie nonnetjes uit Brugge hier” en 23 mei, Carrion de los Condes “vanmorgen ontbijt in het Clarissenklooster en nog even wat gepraat met de 3 zusters uit Brugge”.